İnsanlar,
güneş doğup batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı.
Derken,
zaman diye üç parçalı bir şey icat etti insan.
Bir parçasına, " dün " dedi,
diğer parçasına " bugün ",
öteki parçasına da " yarın ".
Sonra fesat karıştı zamana
ve insan bugünü unuttu.
Dünü düşünüp pişman oldu,
yarını düşünüp telâşlandı;
ama işin ilginç tarafı,
tüm telâş ve pişmanlıkları,
güneş doğup batıncaya kadar yaşadı.
Farkında olmadan rezil etti bugününü.
Oysa yarın, bugüne dün diyor,
dün de bugün için yarın diyordu.
Bir türlü beceremedi.
Bir eliyle yarına, diğer eliyle düne yapıştı.
Bugünü eline yüzüne bulaştırdı...
Mutsuz oldu insan.
Ve ne gariptir ki,
yarının telâşını da
dünün pişmanlığını da
hep bugün yaşadı;
ama bugünü hiç yaşayamadı.
Ne yarın, ne de dün!
Can Dündar
Immanuel Kant' ın dediği gibi: '' Zaman, sessiz bir testeredir . . .''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder